Een verslag van de werkvakantie in 2010 naar Ananda Nilayam.

Afgelopen zomer hebben wij met een groep van 12 personen het Indiaanse leven mogen meemaken. Sinds eind vorig jaar stond er op de website van Mefiboseth een oproep om actief te zijn ten behoeve van Ananda Nilayam en hier hebben we ons met een gevarieerd en gezellig groepje mensen uit allerlei hoeken van het land voor opgegeven en het was een geweldige ervaring.

Vertrek vanuit Nederland

De reis begon op 15 juli op Schiphol waar de groep zich, met een wisselende hoeveelheid bagage per persoon, verzamelde bij de balie van Emirates Airlines. Ouders en vriendinnetjes werden uitgezwaaid en onze reis begon. Direct bij het binnenstappen van het vliegtuig werden we al geconfronteerd met “bijzonder aangeklede” stewardessen en werd het duidelijk dat we ons echt voor 3,5 week buiten Nederland gingen begeven. Na 6,5 uur vliegen stopten we even op Dubai voor een lekkere bak koffie om nog een keer 4 uur door te vliegen naar Chennai, India. Hier begon de echte (werk-)vakantie en hier begon ook gelijk het echte Indiaanse leven.

Een geweldig ontvangst

Duizenden roepies pinnen, een onafgebroken rij taxichauffeurs met naambordjes, hitte die ons overviel, 4 uur wachten op het station op de trein, enorme verkeerschaos, mensen die dat groepje blanken aangapen en spontaan in de lach schieten. Lekker Boonanza spelen op de vloer, dubben of we eten bij een stalletje vertrouwen of niet, heel vriendelijke mensen waar prima Engels mee gepraat kan worden, 8 uur in een trein hobbelen met open deuren en honderden ventilatoren om uiteindelijk ’s avonds in Bapatla aan te komen, waar een geweldig welkom ons stond op te wachten. Hanock met nog een leger mannen, compleet met spandoek. Een eerste auto-riksja-rit, aankomst bij Ananda Nilayam met een nog geweldiger ontvangst. Bloemenslingers die normaal alleen bestemd zijn voor heel belangrijke mensen, toezingen door de meiden en foto’s maken. Na het speciale welkom en het eten was er gelukkig ook snel de gelegenheid om te kunnen douchen en te slapen.

De eerste indrukken

Het eerste weekend hebben we nog lekker ontspannen en zijn we heerlijk naar het strand geweest. Zondag hebben we ons verdeeld in groepen, aangezien de plaatselijke kerk uit haar voegen zou barsten als we met de hele groep zouden aanschuiven. Op de vraag hoe laat de kerk zou beginnen, begon het verschil tussen Nederland en India al een beetje duidelijk te worden: tja tussen 10 en 11 uur, 11 uur is wel vroeg genoeg hoor!! Tegen 11 uur liepen we richting de kerk, wat neerkwam op een klein bijgebouw aan het huis van de dominee. Geen stoelen, iedereen mocht gewoon op de grond gaan zitten. Het eerste half uur ging werd gevuld met zingen onder enthousiaste begeleiding van een trommel, waarna de preek begon. Het was uiteraard lastig om het Telegu te volgen, al viel er wel uit op te maken dat er veel Bijbelteksten werden aangehaald. 

En dan aan het werk...

De volgende maandag begon het echte werken en als driftige Nederlanders gingen we te keer. 35 graden? Ach, dan moet je gewoon nog wat harder werken. Veel water drinken? Ja, dat is wel belangrijk, maar kun je ook gerust een poosje vergeten. Siësta, wat is dat? Dan kun je mooi 1,5 uur volleyballen. Afijn, na één dag werken wisten we toch echt wel dat er wat verschillen zijn tussen werken in NL en India. Maar we schoten die dag wel heerlijk hard op met schilderen. De 2e dag waren we wel gelijk wat tammer en waren er ook enkele personen niet zo lekker. Uiteindelijk hebben we ons tijdens de werkvakantie vooral bezig gehouden met het schilderen van de binnenmuren en plafonds terwijl de buitenkant door de locale schilders werd aangepakt.  

Je zag het huis gewoon per dag opknappen. In de 2e week zijn er, naast het normale schilderen, werkelijk prachtige muurschilderingen van Winnie de Poeh, giraffen, vlinders en rupsje nooitgenoeg aangebracht in de slaapkamer van de meiden en is de fysio-ruimte omgetoverd in een heuse gymzaal met een blauwe vloer en strepen.

Tussen al het werken door was er ook de gelegenheid voor gezelligheid. Sowieso klikte het geweldig met Jacomien, Hanock en de kinderen. Maar ook met Anna en Mary en kinderen, de meiden en alle anderen rond Ananda Nilayam. Het was echt een verrijking om dit mee te maken. Gezellig samen schilderen, theedrinken, op zondagavond zingen bij enthousiast tromgeroffel, kletsen, spelletjes doen met de meiden, zondagsschool houden, meiden naar bed brengen, beauty-behandelingen voor de meiden en een scheerbeurt met hoofdmassage voor de jongens. Door Bapatla dwalen, achterop een fietsriksja hobbelen, zien hoe er gewerkt wordt in het Lepra-dorp, cultuur snuiven, maar ook meemaken wat het dagelijks werk van Hanock en Jacomien is.

Al met al was het een geweldige ervaring!!!