Hallo allemaal,

Als eerste zal ik mezelf even voorstellen. Ik ben Nadine Klaassen, 23 jaar en afkomstig uit Zeeuws- Vlaanderen. Deze zomer ben ik afgestudeerd als orthopedagoog. Na mijn studie wilde ik graag eerst wat meer werkervaring op gaan doen en dat heb ik gedaan in Ananda Nilayam.

Dat een verslagje schrijven van twee maanden Ananda Nilayam lastig is, daar kom je pas achter als je er echt aan begint. Er is hier in twee maanden tijd zoveel gebeurd en zoveel gedaan dat het niet makkelijk is om kort mijn ervaringen op te schrijven. Hieronder toch maar een poging om jullie een kleine indruk te geven van de afgelopen twee maanden.

Toen ik hier aankwam was het voor mij best even wennen. Allemaal nieuwe mensen, lastige namen en onbekende gewoonten. Toch ben ik me hier heel snel thuis gaan voelen. Jacomien, Hanock en de kinderen vormen een warm gezin waarin ik me welkom voelde. Ook Akka en Anna deden er alles aan om ervoor te zorgen dat ik hier snel gewend raakte. En niet te vergeten de elf meiden met hun gegiechel, gezelligheid, vragen en ondeugendheid die ervoor zorgden dat ik hier al snel behoorlijk gehecht raakte aan iedereen.

Iedere morgen begon met het doen van fysiotherapieoefeningen met de meiden. Oefeningen doen met elf verschillende meiden is een behoorlijke opgave, dus Jacomien kon wat hulp hierbij wel gebruiken. Na de oefeningen vertrokken alle meiden naar school. Zo rond een uur of half tien werd het weer stil in Ananda Nilayam.

Gelukkig waren hier ook genoeg klusjes te doen terwijl de meiden afwezig waren. Jacomien en ik hebben de foto’s van de voorbijgaande jaren uitgezocht en de albums van de meiden bijgewerkt. Verder ging ik drie dagen in de week naar het schooltje naast Ananda Nilayam waar ook vier van de meiden naar toe gaan. Daar hielp ik de meiden zo goed als mogelijk met hun huiswerk, extra uitleg enzovoort. Dit was niet altijd makkelijk door de taalbarrière, maar het was heel leuk om te zien hoe snel de meiden Engels bijleerden.

Rond vier uur komen de eerste meiden van school en beginnen de eersten al aan hun huiswerk. Ongelooflijk wat een belangrijke rol huiswerk hier in India speelt. Ook bij het huiswerk heb ik geprobeerd zoveel mogelijk te helpen en te begeleiden. Verschillende meiden hebben moeite met lezen en schrijven, mogelijk als gevolg van hun hersenletsel. Samen met hen heb ik gezocht naar manieren om het voor hen makkelijker te maken.

Tijdens de periode dat ik hier was, is er een nieuw meisje Meghana bijgekomen. De zorg voor haar is redelijk intensief omdat ze niet kan lopen en verder weinig kracht heeft in haar armen en benen. Voor iedereen hier is het nog zoeken hoe we deze zorg zo goed mogelijk kunnen verdelen. In de twee maanden heb ik hierin veel kunnen helpen omdat ik hier toch als extra hulp was en daardoor qua tijd behoorlijk wat mogelijkheden had.

In de afgelopen maanden was er naast al het werk ook genoeg tijd voor allerlei leuke dingen. Uitstapjes met de meiden naar het strand of naar het park, samen met een paar meiden een ijsje gaan eten in een echt restaurant, Indiase bruiloften, shoppen in de leuke winkeltjes in Bapatla en nog veel meer. Ik heb genoten van dit kleurrijke land vol met boeiende tradities. En vooral heb ik genoten van alle gezellige en goede momenten samen met de meiden, Akka en Anna en Hanock en Jacomien. Ik zal ze allemaal heel erg gaan missen als ik in Nederland ben.

Nu ik op het punt sta om hier weg te gaan, bedenk ik ook hoeveel werk ik hier nog achter laat en wat ik niet heb kunnen afronden. Met elf meiden is er altijd wat te doen. Elf meiden die aandacht, liefde en begeleiding nodig hebben. Een opgave die soms bijna onmogelijk lijkt. Ik wens alle Hanock & Jacomien, Akka & Anna dan ook Gods zegen en hulp toe in al het werk wat hier gedaan wordt. Als alles goed gaat is het afscheid gelukkig maar voor een korte periode en kom ik eind maart weer terug naar Ananda Nilayam als vervanging van Hanock en Jacomien die dan met verlof naar Nederland gaan. Ik zie er nu weer al naar uit om iedereen in India weer te ontmoeten.