Te gast bij onze familie in ‘Ananda Nilayam’. December 2014

Na een lange reis was het zover. Eindelijk! Ons vliegtuig landde in Chennai en na wat papiereninvulwerk, waar we goed bij geholpen werden door een paar Indiase helpers, konden we op zoek naar de uitgang.  Daar stonden Jacomien en Hanock, Joëlyn en Lyana op ons te wachten. Bijzonder en blij weerzien. Voor ons de eerste keer dat we op Indiase bodem stonden. We kwamen ogen en oren te kort. Wat een mensen, verkeer dat door elkaar heen krioelt, lawaai van claxons. Inmiddels zijn we daar wel een beetje aan gewend, al verbazen we ons steeds weer over het dagelijks leven in India. Na een nachtje hotel gingen we verder met onze reis. Nu met twee families bij elkaar. De treinreis verliep goed. Zelfs een meegenomen pizza smaakte opperbest tijdens zo’n lange treinreis. Met autoriksja reden we na aankomst op station van Bapatla naar ons logeeradres. En jawel: hartelijk ontvangst ook daar. Spandoek, bloemenslingers, het gezin van de wachtman, en de meisjes van Ananda Nilayam stonden op ons te wachten. Met elkaar leefden we toe naar de Kerstdagen. Op 23 december hebben we dit met de meisjes mogen vieren. Voordat de viering begon werd alles schoongemaakt, klaargezet en versierd. Ook de meisjes werden in een nieuwe dress gestoken.  Van de meeste meisjes waren er familieleden om het kerstfeest ook mee te vieren. De buurt was ook van harte welkom. Het hele pad voor het tehuis zat vol met gasten. Door een aantal predikanten werd er een meditatie gehouden, die over de geboorte van de Heere Jezus ging. Daarna was het tijd voor de meisjes om hun goed ingestudeerde dansjes en stukjes te presenteren. Wat knap dat ze ondanks hun handicap zo met elkaar bezig kunnen zijn. Als laatste lieten ze het verhaal van de verloren zoon aan ons zien en horen. Er werd door iedereen goed geluisterd. Wij mochten ook nog een paar kerstliederen zingen en spelen. Anne-Marie en Jacolien op hun blokfluit Pieter en Nelleke op het keyboard.

Inmiddels was ook de burgemeester (vrouw) gearriveerd. Zij deelde aan de arme mensen uit het dorp dekens uit. De moeders van de meisjes kregen een nieuwe sari en ook een deken uitgereikt door Hanock en Jacomien.  Natuurlijk werd ook daar een foto van gemaakt. Als afsluiting was er een maaltijd voor de meisjes met hun familie, waarna ze naar hun eigen huis gingen. We hebben gezien en gehoord dat Gods Woord ook in India opengaat. We bidden of de Heere Zijn zegen wil geven over het dagelijks werk dat hier met en voor de meisjes gedaan wordt, maar boven al dat de mensen hier in India God mogen kennen als hun Zaligmaker.