Daar stonden we dan helemaal bepakt en bezakt op Schiphol. Het was 29 juli en onze werkvakantie begon. We waren allemaal opgetogen, maar toch was het ook wel een beetje beladen om het vliegtuig in te stappen omdat de dag van nationale rouw nog in ieders geheugen was. Nadat we twee keer bijna het vliegtuig misten, kwamen we na twee dagen reizen veilig aan op het station in Bapatla waar we feestelijk werden ontvangen door Hanock, de wachtman en zijn twee zoons. Er werden bloemenslingers omgehangen en er was een spandoek om ons te verwelkomen. Nadat alle koffers en wij in twee riksja’s waren gestopt kwamen we aan in Ananda Nilayam waar de hele familie ons op stond te wachten. Opnieuw waren er bloemen en een heleboel lachende gezichten. Wat was het heerlijk om iedereen te leren kennen.

Nadat we eerst een dag van kennismaken hadden met de omgeving en inkopen doen van Indiase kleding begon het echte werk. We zouden ons vooral eerst gaan bezig houden met het schilderwerk aan de binnenkant. De buitenkant zou worden gedaan door de lokale schilders die ons dan ook gelijk van verf zouden voorzien. In onze koffers hadden we verfrollers meegenomen, die tevoorschijn werden gehaald even als onze verfkleding. De slaapkamer van de meiden hebben we als eerste gedaan, waarna de keuken en het klaslokaal een beurt hebben gekregen. Steeds was het eerst grote schoonmaak door alle muren en plafonds met een bezem langs te gaan en te ontvetten met water en afwasmiddel. Pas daarna werd de verf gebruikt. Vervolgens werd de fysioruimte weer helemaal opgeknapt, wat vooral heel goed zichtbaar was aan de vloer. Vervolgens de kamer van de moeder van Hanock, de trap en een gedeelte van de kamers van het huis van Hanock en Jacomien. Er zijn heel wat verfemmers gebruikt, spetters verf op kleren gekomen, van de vloer afgeschrobt en van het lijf gewassen. Het was heerlijk om zo bezig te zijn in India al vergaten we  wel eens dat je toch niet op Nederlands tempo kan werken in India.

Als extra project is er zelfs een heuse ‘egg factory’ gebouwd. Tijdens de rondleiding zagen we een half vergaan kippenhok zonder kippen en daar vroegen we over door. Het bleek dat er kippen waren geweest, maar dat deze steeds werden opgegeten. Toen ontstond het idee om ook voor een kippenhok te zorgen. Het idee werd uitgewerkt met Nederlandse materialen in gedachten, maar na een middagje shoppen en een paar dagen werk staat er nu een echt Indiaas kippenhok. Vlak voordat de kippen kwamen deden Aart en Sander er hun middagdutje waardoor het kippenhok werd goedgekeurd en bij ons vertrek liepen er dan ook al een leuk koppeltje kippen in rond.

Twee weken lang mochten we genieten van alles wat de Ananda-Nilayam-family te bieden heeft. Heel veel liefde en gezelligheid, de vele verhalen en grapjes van de meiden, lekker eten van Mary Akka en het kletsen met iedereen. Het was echt puur genieten! Dat maakte het afscheid nemen dan ook niet makkelijk en met gemengde gevoelens gingen we dan ook weg om in onze laatste week nog meer van India te zien.

We zouden nog veel meer kunnen schrijven over onze belevenissen, onze grenzen die verlegd zijn en alles wat we hebben gezien en gedaan, maar daarvoor is er hier in deze nieuwsbrief niet voldoende plaats.